Het was weer vroeg appel deze morgen. Om 06.15 ging de wekker. Met 8 personen en twee badkamers is het wat kunst en vliegwerk om op tijd te zijn gedoucht. En dan op tijd aan te schuiven bij het ontbijt. Maar dat is allemaal weer gelukt. We hebben bij de Mall in Pitesti afgesproken om Laurentiu daar om 09.30 uur te ontmoeten. Hij rijdt ons voor naar Valea Corbului waar we in de Roma Gemeenschap de zondagmorgen kerkdienst zullen bij wonen.
Dit was ook weer een bijzondere ervaring en zoals overal werd er ook weer verwacht dat wij het één en ander zouden vertellen over onze stichting en onze ideën. Deze Roma Gemeenschap bestaat hoofdzakelijk uit Roma’s die allemaal wel een baan hebben. Wel heel karig betaald, maar toch proberen een beter bestaan op te bouwen. Ze hebben met elkaar het geld opgebracht om deze kerk te kunnen bouwen.
Deze is uiteindelijk voltooid met hulp van buitenaf. Onder meer ook vanuit Nederland. Aansluitend bezoeken we het dorp en bezoeken we diverse gezinnen / huisjes. De armoede is hier ook weer enorm. We komen schrijnende gevallen tegen.
Zoals een alleenstaande oude man die in een klein kamertje verblijft met een bed wat nauwelijks een bed genoemd kan worden.
En vrouwtje van 62 dat voor haar dagelijks bestaan takken in het bos verzameld om daarvan bezems te maken.
Deze verkoopt zij op de markt.
Ze leeft in een vervallen huisje , in een kamertje waarvan het dak lekt. Er is geen licht en alleen een bedbank waar op zij slaapt , zit en eet. Dit is echt een hutje voor een project van vrijwilligers. Misschien kunnen we daar volgend jaar wat voor regelen. Er is al gesprokken met Livui, die aannemer is. Om op te nemen hoeveel materiaal er nodig is en wat dit lokaal kost. Dan kunnen wij misschien de mankracht, gereedschap etc. leveren om in één week dit te renoveren en het dak waterdicht te maken.
Plannen genoeg, maar nu de financiën nog. Aansluitend zijn we met onze begeleiders ergens gaan lunchen om het één en ander te bespreken. Daar hebben enkele van ons de aanbevolen “tribe soup” geprobeerd. Gemaakt van Koeienmaag met crème freche en gebakken friet. De inventarisatie van wat ze kunnen gebruiken hebben we door gesproken. Mogelijkheden doorgenomen, en de nieuwe contacten die we hebben gemaakt verstevigd. We hebben wel gemerkt dat het vertrouwen in onze stichting is gegroeid en de samenwerking intenviseert. We vullen elkaar op een mooie manier aan. Het is inmiddels al tegen half vier en het is naar ons pension nog 1 ½ uur rijden. Tijd voor afscheid. Dat is toch wel moeilijk na alle emoties van de afgelopen dagen. Maar morgen moeten wij verder naar Sighisoara. En zelf hebben we wel behoefte om alles even met elkaar door te spreken, emoties te delen. En even een rustpauze te hebben in wat er allemaal op ons is afgekomen.
We gaan naar ons pension om dit te doen. Dat was wel even goed. Daarna hebben we lokaal nog even wat gegeten en werden we nog wel even gewezen op mogelijke gevaren.
Meer foto's van ons bezoek aan Momaia, Corbeni en Pitesti zijn te vinden onder
door op de volgende link te klikken : https://photos.app.goo.gl/A8wnTumsHF6CDvjq1